• Welkom op 'planet Rolex' en haar bewoners

Archive for Modellen

De Rolex King Midas voorbestemd voor de King of Rock ‘N’ Roll
by admin

We zullen nooit weten of Gerald Genta de King of Rock ‘N’ Roll Elvis Presley in gedachten had toen hij voor Rolex de King Midas ontwierp. Vast staat wel dat de King Midas en Elvis voorbestemd voor elkaar lijken te zijn.
Op bovenstaande foto zien we Elvis Presley die net zijn Rolex King Midas (nr. 313) cadeau heeft gekregen van de organisatoren van “The Houston Livestock Show”. Een beloning om eer te betonen aan de King of Rock ‘N’ Roll na zes uitverkochte avonden op een rij in 1970.
Elvis Presley werd in zijn carrière steeds extravaganter en alle glitter en glamour sloeg ook over op twee van zijn grote liefhebberijen, horloges en auto’s. In 1958 was hij als Amerikaans soldaat gelegerd in Friedburg (D) en zijn dagelijks vervoer was een witte BMW 507. Onderweg werd hij belaagd door zijn vrouwelijke fans die liefdesverklaringen op de auto schreven met rode lippenstift; uiteindelijk besloot Elvis de auto rood te laten spuiten, waarschijnlijk om de berichten te verhullen. Om zijn pols droeg hij een staal/gouden Omega Constellation.

Elvis's 1957 BMW 507

Watches Of The King - Elvis Presley's Notable Timepieces

The Watch Collection of Elvis Presley - The Watch Doctor

Watches Of The King - Elvis Presley's Notable Timepieces

ELVIS' 44 DIAMOND, 18 KARAT WHITE GOLD WATCH UP FOR AUCTION

Elvis's 1973 Stutz Blackhawk

Getoonde horloges zijn een Hamilton Ventura uit zijn privécollectie die Elvis in 1961 droeg op de set van de film “Blue Hawaii” en zijn witgouden Omega van Tiffany & Co met een lunette voorzien van 44 briljant geslepen diamanten. De auto is een Stutz Blackhawk III uit 1973. De laatst gekende foto van Elvis is genomen terwijl hij reed in deze Stutz.

Het jaar was 1964 en Rolex zat middenin een periode van verandering die de positie van het merk voorgoed zou veranderen. Oprichter Hans Wilsdorf was altijd briljant in de marketing van het merk geweest maar nu begonnen Rolex horloges te verschijnen om de meest illustere en beroemde polsen ter wereld. Of het nu de Submariner, het James Bond horloge, of de Day-Date, de “Presidents’ Watch”, betrof, Rolex lag op ieders lippen en om de pols van een steeds groter wordend publiek.
Echter, in dat zelfde jaar, komt er een model op de markt waar bijna niemand het over heeft. En dat is exact wat Rolex wil met de King Midas ref. 9360, geproduceerd in een oplage van 1000 stuks en ieder gemaakt van een massieve baar goud. Een horloge dat nooit bedoeld was voor het grote publiek, maar voor een streng geselecteerde elite die het zwaarste en duurste gouden horloge in de wereld op waarde wisten te schatten. Een ontwerp van de toekomstige King van de horloge industrie, Gerald Genta.

Risultati immagini per rolex midas side

Risultati immagini per rolex midas clasp

Liggend op de zijkant van de asymmetrische kast, zien we in het ontwerp een verwijzing naar het Parthenon in Athene waarbij de band de grote kolommen nabootst. De kroon, uniek voor dit model, symboliseert de zon die meester is over de top van de Olympus waar de Griekse goden zich bevinden.
De keuze voor deze wonderlijke vorm is niet toevallig. Volgens de legende kreeg Midas, de mythische koning van Frygië , van Dionysius de gave om alles dat hij aanraakte met zijn linker hand om te zetten in goud. Vandaar de keuze om een horloge te ontwerpen om te dragen om de rechter pols, de kroon zit derhalve aan de linker kant, als een eerbetoon aan de mythe.
De kast van de King Midas had een maximale doorsnee van 27,5 mm en een dikte van 5 mm. Het gewicht bedroeg tussen de 150 en 200 gram (afhankelijk van de uitvoering). De dikte werd bepaald door het kaliber 650, 18 rubies, rhodium-plated, met handopwinding.

Vintage Rolex King Midas 9630 Gold #216/1000

Geen complicaties op dit model. Naast het logo en de uren en minuten wijzers, vinden we op de wijzerplaat alleen de Griekse inscriptie  “ΜΙΔAΣ” (“Midas”); het geheel wordt beschermd door een innovatief saffier glas.
De Rolex King Midas was een van de favoriete horloges van de King of Rock ‘N’ Roll, zie de doorleefde toestand van het horloge, en voor Rolex bestond er geen betere King dan Elvis Presley om met het model gezien te worden.

 

 

augustus 12th

11:06
Modellen

Rolex 5100 Texano, van Genta tot Texas
by admin

jewelry image

Een van de 750 exemplaren in geel goud

 

Rolex 5100 Beta-21

De hoekige lijnen van de 5100 vallen hier direct op

De Rolex 5100 Texano Beta 21 quartz werd geïntroduceerd op de horlogebeurs in Bazel in 1970 en het was de grootste klapper van de hele show. Rolex zou maar 1.000 exemplaren van de Texano maken en deze waren al pre-sold voordat Rolex ze überhaupt kon leveren. Productie en levering vond plaats in de periode 1970 – 1972. Alle kopers maakten deel uit van een exclusieve club en kregen van Rolex een uitnodiging voor een rondleiding door de fabriek.
De 5100 Texano was pas het tweede model in de geschiedenis van Rolex dat opeenvolgend genummerd was. De eerste keer was bij de originele Datejust in 1945 waarbij de eerste 100 exemplaren de nummers 1 – 100 kregen. Deze Datejust was alleen te koop in 18K goud met een 18K Jubilee band.

rolex quartz 18kt

Het unieke nummer van iedere 5100 Texano is te zien op de achterkant van de kast

Om tot de 5100 Texano te komen had Rolex twee essentiële zaken die het merk beroemd maken, moeten opgeven. In de eerste plaats het gebruik van een eigen kaliber (Beta 21 was ontwikkeld samen met andere horlogefabrikanten) en door de grootte van het Beta 21 kaliber paste het niet in de bestaande Oyster kasten; Rolex gaf aan dat dit horloge water resistant was en niet waterproof. Rolex trok zich al snel terug uit het Beta 21 project en ontwikkelde in vijf jaar tijd haar eigen kaliber, door velen beschouwd als het beste quartz uurwerk ooit gemaakt. Dit kaliber is van de introductie in 1977 tot 2001 in productie geweest.

De vormgeving van de 5100 Texano is uniek in de modellen geschiedenis van Rolex. De kast heeft een tonneau vorm met daarop een ronde wijzerplaat en lunette. De hoek waaronder het tonneau gedeelte ontworpen is, is een hele ongebruikelijke voor Rolex. Gecombineerd met het platte oppervlak van de kast, wijkt deze sterk af van de afgeronde Oyster modellen die daarnaast te koop waren. Ook uniek zijn de band met drie schakels die permanent vastzit aan de kast, en de verborgen vouwsluiting in de band.

 

Rolex – Reference: 5100 Texano Beta 21 gold limited edition

Rolex – Reference: 5100 Texano Beta 21 gold limited edition

Rolex 5100 Texano

Ontwerp van de kast, band en verborgen vouwsluiting zijn uniek voor de Rolex 5100 Texano

De 5100 Texano was de eerste Rolex die voorzien werd van synthetisch saffier kristal als glas. Dit verving uiteindelijk de lang in gebruik zijnde acryl versie waar makkelijk krassen in kwamen. Het horloge had ook een hacking (second stop) functie en een mechanisme om snel de datum in te kunnen stellen. Dit waren allemaal innovatief ontworpen functies die de 5100 Texano tilden naar een niveau van gebruiksvriendelijkheid die in die tijd ongekend was.

 

Gérald Genta Is the Man Behind the Nautilus and the Royal Oak ...

Gerald Genta is de man achter de PP Nautilus en de AP Royal Oak

Gerald Genta is verantwoordelijk geweest voor een aantal horloges die behoren tot de meest geliefde en meest gezochte modellen in de horlogewereld. De IWC Ingenieur, de Patek Philippe Nautilus en de Audemars Piguet Royal Oak zijn hier voorbeelden van. Minder bekend is dat Genta 1 horloge voor Rolex ontworpen heeft en dat is de Rolex 5100 Texano. Genta heeft gezegd dat hij het liefst de Datejust had willen ontwerpen omdat hij dat het perfecte horloge vond. Gezien de tijdlijn wordt het zeker mogelijk geacht dat het ontwerp van de Royal Oak beïnvloed is geweest door de Rolex 5100 Texano.

En de oorsprong van de naam Texano/The Texan? Er werd al snel beweerd dat je zo rijk moest zijn als een Texaanse oliebaron om de Rolex 5100 te kunnen betalen.

juni 18th

10:57
Modellen

Domino’s Pizza bellen, een Rolex bestellen
by admin

Natuurlijk is de titel van dit artikel niet letterlijk zo maar in de periode van de 1970s tot 1990s beloonde Domino’s Pizza haar managers die vier weken lang de beste resultaten haalden met een Rolex Air-King met het logo van Domino’s Pizza (DP) op de wijzerplaat. Dit alles onder de naam ‘Rolex Challenge’.

rolex dominos pizza logo
Detail opname van het DP logo op de wijzerplaat van een Air-King. De zwarte, omcirkelde ‘R’ betekent dat het logo een registered trademark is.

Er zijn verschillende versies van de Air-King met het DP logo uitgebracht waarvan hieronder een aantal voorbeelden. De laatste vijf tot tien jaar dat deze Rolex horloges zijn uitgebracht stond het logo op de band onder de ‘6 uur’ positie.

RDP dial logo recht
RDP logo gekanteld
RDP logo zw
RDP logo bracelet
RDP logo back

Met alle respect voor Domino’s Pizza maar het blijft een raadsel waarom Rolex er mee ingestemd heeft om voor deze firma een speciale versie van de Air-King te gaan maken. Bijvoorbeeld een Mercedes-Benz versie ligt veel meer voor de hand en dat er verschillende juweliershuizen met hun naam op de wijzerplaat zijn geweest is ook geen verrassing. Des te opvallender is het dat Rolex de wijzerplaten voor Domino’s Pizza ook zelf gemaakt heeft, daar waar b.v. juwelier Tiffany & Co hun naam er zelf op gezet hebben.

1665-Tiffany-jDonaty

In de loop der jaren heeft Rolex aan een zeer uiteenlopende groep bedrijven horloges verkocht met het ‘company logo’ op de wijzerplaat. Hieronder enkele voorbeelden van deze Rolex horloges en ten slotte een tweetal links naar artikelen met een uitgebreid overzicht van vaak toch opvallend te noemen horloges uit de fameuze Rolex fabriek.

coca cola logo dial
honda logo dial rolex awesome
Rolex Anheuser-Busch Logo 16233 datejust
rolex logo dial TIDE

Overzicht Rolex met bedrijfslogo’s

Artikel Rolex met bedrijfslogo’s

Jaap Bakker

december 23rd

16:58
Modellen

Rolex Deepsea D-Blue Dial: verrassend nieuws
by admin

Op 4 augustus 2014 kondigde Rolex plotseling een nieuwe versie van de Sea-Dweller Deepsea aan.

db:dial 3:4 h2o Rolex-Deepsea-Sea-Dweller-D-Blue-Dial-31
db:watch + tags Rolex-Deepsea-D-Blue-116660-watch-4
db:rolex-deepsea-d-blue dial 3:4 h2o

Er waren drie zaken die direct opvielen bij deze introductie door Rolex:

1. Rolex kondigt normaliter al het nieuws dat ze hebben aan op Baselworld in het voorjaar. Bovendien werd het bericht online naar buiten gebracht.
2. De Deepsea D-Blue heeft een wijzerplaat die van blauw overloopt in zwart (Rolex zegt hier het volgende over: “..reminiscent of the ocean’s twilight zone, where the last trickle of light from the surface disappears into the abyss.”). Rolex heeft nog nooit een dergelijke wijzerplaat gemaakt.
3. Het woord ‘Deepsea’ is op de wijzerplaat aangebracht in een kleur groen die rechtstreeks verwijst naar de Deepsea Challenger, het vaartuig waarmee regisseur James Cameron in 2012 afgedaald is in de Mariana trog (daarover zo meer).

Hoewel er op internet nog enigszins over gediscussieerd wordt heeft het er alles van weg dat Rolex voor het eerst een horloge heeft gemaakt dat een rechtstreekse verwijzing is naar een persoon (James Cameron).
Eveneens in augustus 2014 trad de nieuwe CEO van Rolex aan, Mr. Jean-Frederic Dufour. Verzamelaars speculeerden er direct over of het verschijnen van de D-Blue reeds te maken had met de benoeming van Dufour. Dufour komt van Zenith dat meer bekendstaat om zijn limited edition horloges. Kijkend naar de normale tijdbalk voor product ontwikkeling en de lancering van een nieuw model lijkt het niet waarschijnlijk dat dit reeds de eerste invloed van Dufour is geweest.
Mr. Dufour komt van Zenith (onderdeel van de LVMH groep) waar hij sinds 2009 CEO was. Hij heeft bij Zenith een lijn ingezet waardoor het merk zijn flair volledig terug heeft en hij was degene die ontdekte dat Zenith de rechten bezit op de naam ‘Pilot’ wat geleid heeft tot een nieuwe lijn van pilotenhorloges.
Onderstaand enkele interessante artikelen over Rolex en de aanstelling van Jean-Frederic Dufour:
ft.com
monochrome-watches.com
ablogtowatch.com
en.worldtempus.com

De specificaties van de nieuwe D-Blue zijn dezelfde als van de reeds bestaande Deepsea en ook het ref.nr. 116660 en het kaliber 3135 zijn niet gewijzigd. Kijk voor alle specificaties op Rolex.com:
Specificaties Rolex Deepsea

db:case exploded

db:comex tank
Voor het testen van de waterdichtheid van de Deepsea heeft Rolex samen met het Franse duikbedrijf Comex een speciale testtank ontwikkeld. Rolex werkt al tientallen jaren samen met Comex en Submariners met ‘Comex’ op de wijzerplaat behoren tot de meest gezochte Rolex horloges onder verzamelaars (zie bijvoorbeeld artikel:Een Rolex Submariner ref 5514: zowel Comex als militair?

De Deepsea D-Blue heeft een zeer interessante voorgeschiedenis. De directe aanleiding is de afdaling van regisseur James Cameron in de Mariana trog in 2012. De Mariana trog is het diepste punt onder de zeespiegel, gelegen op 36.000 feet (ruim 10 kilometer).
Cameron was echter niet de eerste die deze gevaarlijke en fascinerende missie ondernam. In 1960 waren Jacques Piccard en Lt. Don Walsh reeds afgedaald naar de bodem van de trog. Hoewel ze op een diepte van 30.000 feet een luid gekraak hoorden hebben ze doorgezet en belandden ze uiteindelijk in wat Walsh omschreef als ‘being in a big bowl of milk’. Na 20 minuten begonnen er scheuren te ontstaan in de ruiten van hun bathyscape Trieste en besloten ze dat het welletjes was. De terugkeer naar boven liep verder probleemloos.
Voor het hele verhaal van Piccard en Walsh lees artikel:
Jacques Piccard: 36.000 feet de Mariana trog in

db:deepsea challenge + 1960 Deep Sea Special
Voor de missie van Piccard en Walsh in 1960 had Rolex de Deep Sea Special (links op de foto) ontwikkeld die bevestigd was aan de buitenkant van de bathyscape Trieste en voor de onderneming van James Cameron zat een speciale Deepsea Challenge aan een arm van zijn capsule vastgemaakt. Beide horloges doorstonden de gigantische druk op deze diepte probleemloos.

db:deepsea challenge 12000m

In zekere zin kunnen verzamelaars de D-Blue zien als een troost voor het feit dat Rolex de massieve Deepsea Challenge die ontwikkeld was voor de missie van James Cameron en die waterdicht is tot 12.000m nooit op de markt heeft gebracht. Met een waterdichtheid die meer dan drie keer de 3.900m van de Deepsea bedraagt ziet de Deepsea Challenge er evenwel uit als een supergrote versie van de standaard Deepsea. Rolex had slechts 5 weken (!) de tijd om dit model te ontwikkelen en ze hebben er maar 5 of 6 van gefabriceerd.

Over de missie van regisseur James Cameron in de Mariana trog kunt u het volgende artikel lezen:
James Cameron in de DEEPSEA CHALLENGE 2012

Ter afsluiting van dit artikel een link naar een interview in Australië met James Cameron over zijn documentaire Deepsea Challenge 3D en de rol van Rolex hierbij:
Interview regisseur James Cameron

Jaap Bakker

oktober 13th

16:05
Modellen

Personen

Hoe vernieuwend is nieuw?
by admin

Wanneer een horlogefabrikant een nieuw model introduceert staat hij voor de keuze wat hij onder nieuw verstaat. In dit artikel worden een drietal mogelijkheden besproken.

1. Het uitbrengen van een ‘Vintage’ model

De fabrikant kiest ervoor een iconisch model uit het verleden opnieuw uit te brengen, vanzelfsprekend gemaakt met de nieuwste technieken en materialen.
Een mooi voorbeeld hiervan is de Audemars Piguet Royal Oak ‘Jumbo’ (ref 15202).

AP:RO Jumbo 2012

Het originele model werd in 1972 op de markt gebracht, toen als ref 5402.

AP:RoyalOak5402

AP:RO 5402-15202
Ref 5402 en 15202 naast elkaar

Toen de eerste Royal Oak (ref 5402ST) in 1972 op de markt kwam was het erop of eronder voor Audemars Piguet. Met de door Gerald Genta ontworpen Royal Oak nam AP een grote gok. Het van staal gemaakte horloge kostte in die tijd meer dan de 18k gouden horloges die de fabriek maakte. De prijs was in die tijd 3200 Zwitserse Francs daar waar een Rolex Submariner 280 Zwitserse Francs kostte. Daarnaast was er het gewaagde ontwerp met de octogonale lunette (geïnspireerd op het patrijsport van een schip) met 8 zichtbare schroeven dat ook niet direct in ieders smaak viel.
Het uurwerk was een ultradunne automaat die in samenwerking met Jaeger-LeCoultre was ontwikkeld. JLC noemde het de 920 en AP de 2121. Later heeft Patek Philippe dit uurwerk ook gebruikt in haar ook door Genta ontworpen stalen sporthorloge de Nautilus.

ap:cal 2121
Kaliber 2121

ap:j adv 1975
Een advertentie voor de Royal Oak uit 1975

AP produceerde in 1972 slechts 5000 horloges en de eerste serie Royal Oak’s bestond uit 1000 exemplaren. Het kostte AP 12 maanden om deze A-serie Royal Oak’s te verkopen aan juweliers dus het bedrijf balanceerde op de rand van de afgrond. Maar het concept begon aan te slaan en AP fabriceerde een 2e reeks van 1000 Royal Oak’s met het ‘A’ serienummer. In de volgende jaren volgden de ‘B’ en de ‘C’ series.
Wat de ‘A’ series betreft bestaat er een hardnekkig misverstand dat er ook een ‘Pre A-Series’ Royal Oak ref 5402ST in staal zou bestaan. Dit is niet het geval maar de verwarring is ontstaan doordat de serienummers van de versie in staal/goud geen letters bevatten.

ap:ro j 5402SA:ST back

ap:ro j notitie Genta
Een handgeschreven notitie van Gerald Genta (collectie Audemars Piguet Museum, Le Brassus, Zwitserland)

De snelste manier om een originele ‘A’ serie Royal Oak te herkennen is door naar twee dingen op de wijzerplaat te kijken.
Ten eerste staat het logo ‘AP’ op de 6 uur positie en ten tweede staat onder deze positie ‘Swiss’. Indien er ‘Swiss Made’ staat is de kans groot dat de wijzerplaat vervangen is. Op de ‘Swiss Made’ wijzerplaten zijn de lichtgevende uurmarkeringen breder en korter dan op de ‘Swiss’ versies. De oorsprong van deze wijzerplaten ligt waarschijnlijk bij een Amerikaanse AP distributeur die ze in de 70er jaren bij AP besteld had zodat de horloges niet naar de fabriek gestuurd hoefden te worden in geval van revisie/onderhoud.
Bij een vroege ‘B’ serie kan het logo nog op 6 uur staan maar als dit het geval is bij een late ‘B’ of ‘C’ serie is het ook weer aannemelijk dat de wijzerplaat bij een servicebeurt vervangen is. Sindsdien staat het logo op de 12 uur positie.

Bij de 2014 Royal Oak ‘Jumbo'(ref 15202) staat het logo weer op de 6 uur positie maar onder deze positie staat ‘Swiss Made’. Opvallend is ook dat het kaliber 2121 wederom de drijvende kracht achter dit prachtige horloge is.

ap:extra-thin-wp
ap:cal 2121
ap:j back

Een ander horlogemerk dat een prachtige Vintage versie heeft uitgebracht is Omega. De Seamaster 300 Master Co-Axial is de moderne versie van de Seamaster die in 1957 geïntroduceerd werd.

osm:Omega-Seamaster-300-Master-Co-Axial-watch-20
osm:Omega-Seamaster-300-Master-Co-Axial-watch-18
Een Sedna gouden en een stalen versie van de 2014 Seamaster 300 Master Co-Axial

De 1957 Seamaster 300 wordt beschouwd als de moeder aller duikhorloges van Omega en leek erg op de Speedmaster uit die tijd (CK2913) maar had een totaal ander doel. Tot 1962 hadden beide horloges de typerende ‘Broad Arrow’ gevormde wijzers, vanaf 1962 kreeg de Seamaster een ander referentienummer met andere wijzers. De Seamaster 300 werd aangedreven door het koperkleurige kaliber 501.

os:Omega_Seamaster 300 1957 dial

os:cal 501 parts
os:cal 501

Onderstaande foto laat duidelijk zien hoe Omega de Vintage uitgave van de Seamaster 300 geïnterpreteerd heeft.

osm:wp oud:nieuw

De naam van de 2014 versie, Seamaster 300 Master Co-Axial, vergt enige uitleg. De naam Master Co-Axial verwijst naar het anti-magnetische uurwerk. Omega introduceert 69(!) nieuwe horloges met 8 verschillende kalibers met anti-magnetische kenmerken, gebaseerd op het >15.000 gauss uurwerk dat in 2013 op de markt verscheen in de Seamaster Aqua Terra.

osm:Omega-Aqua-Terra-15000gs wrist
osm:Omega-Seamaster-Aqua-Terra back
2013 Omega Seamaster Aqua Terra >15.000 gauss

os:seamaster 300 dial
os:seamaster300 front
os:seamaster 300 ss:sedna gold front
osm:300m c-a sedna
os:seamaster 300 cal 8400
De Seamaster 300 heeft een kaliber 8400 uurwerk (8401 voor de versie met de rood gouden rotor)

De wijzerplaat heeft een gelaagd effect (‘sandwich dial’) omdat de uurmarkeringen gelaserd zijn en vervolgens opgevuld met Super Luminova. Dit materiaal heeft een mooie geelachtige patina kleur die rechtstreeks verwijst naar de 1957 versie. De keramische lunette met een ‘LiquidMetal’ duikschaal heeft dezelfde uitstraling als deze in 1957 maar is nu van een praktisch onverwoestbaar materiaal. De ‘Broad Arrow’ wijzers zijn voorzien van Super Luminova in dezelfde kleur. De wijzerplaat is gemaakt van zwart keramisch materiaal wat door een proces van zandstraling een Vintage uitstraling heeft gekregen.
De 2014 Seamaster 300 is er in 6 uitvoeringen: staal, titanium, staal/goud, titanium/goud, goud en platina. De gouden versies maken gebruik van de Omega Ceragold technologie voor de lunette, hierdoor kan 18k goud groeien en zich binden aan het keramiek.

2.rsd:Rolex_SkyDweller_WG_front_560
rsd:RolexSkyDweller dial brown
rsd:skydweller cal 9001

Een tweede optie voor een horlogefabrikant is een nieuw model op de markt te brengen met een complicatie of complicaties die reeds bestaan maar nog niet bij dit merk.
Dit is wat Rolex in 2012 heeft gedaan met het uitbrengen van de Sky-Dweller, een Rolex Oyster Perpetual met een tweede tijdzone en een jaarkalender die alleen handmatig gecorrigeerd hoeft te worden bij de overgang van februari (vanwege 28 of 29 dagen) naar maart. De verschillende functies worden ingesteld met een draaibare lunette.

SPECIFICATIONS
Sky-Dweller
Reference: 326935

MOVEMENT
Mechanical movement with bidirectional self-winding via Perpetual rotor on ball bearing
CALIBRE
9001, Manufacture Rolex
PRECISION
Officially certified Swiss chronometer (COSC)
FUNCTIONS
Centre hour, minute and seconds hands
24-hour display on off-centre disc
Second time zone via independent rapid-setting of the hour hand
Instantaneous annual calendar at 3 o’clock with Saros system and unrestricted bidirectional rapid-setting of the date
Month display via 12 apertures around the circumference of the dial
Stop-seconds for precise time setting
OSCILLATOR
Frequency: 28,800 beats/hour (4Hz)
Paramagnetic blue Parachrom hairspring
Breguet overcoil
Large balance wheel with variable inertia
High-precision regulating via four gold Microstella nuts
Traversing balance bridge
High-performance Paraflex shock absorbers
JEWELLING
40 rubies
POWER RESERVE
Approximately 72 hours

Op haar website gebruikt Rolex de volgende uitspraak van Leonardo da Vinci om de essentie van de Oyster Perpetual Sky-Dweller te vatten:
“Simplicity is the ultimate sophistication.”

rsd:skydweller wp 3:4 goud

Indien er sprake is van een tweede tijdzone die relevant is voor de drager van de Sky-Dweller zullen de centrale wijzers de lokale tijd aangeven en kan de referentietijd ingesteld worden op een decentrale schijf. Deze schijf heeft een 24-uurs display waarbij een omgekeerde rode driehoek de juiste tijd (am/pm) aangeeft. Het verspringen van de datum is gekoppeld aan de lokale tijd en vindt binnen enkele milliseconden plaats op middernacht.

Voor het functioneren van de jaarkalender gebruikt Rolex een gepatenteerd systeem met de naam Saros dat functioneert met slechts vier extra tandwielen. De Griekse term Saros wordt reeds sinds de oudheid gebruikt om een circa 18 jaar durende cyclus te beschrijven van uitlijningspatronen van de zon, de aarde en de maan die zich achter maan en zon eclipsen bevindt.
De Saros kalender van de Sky-Dweller draait letterlijk om een centraal gemonteerd planetair tandwiel. Een satelliet wiel dat wordt aangedreven door het datumwiel grijpt aan op het planetaire wiel en roteert om dit wiel in precies 1 maand. Het satelliet wiel heeft vier ‘vingers’ voor de vier maanden die 30 dagen hebben (april, juni, september en november). Aan het einde van deze vier maanden krijgt een van de ‘vingers’ van het satelliet wiel een extra impuls van het mechanisme dat zorgt voor de datum wisseling waardoor de datum in milliseconden verspringt van 30 naar 1. De maanden zelf worden weergegeven in de openingen die zich bevinden in de omtrek van de wijzerplaat, buiten de uurmarkeringen. Januari op 1 uur, februari op 2 uur etc. en de huidige maand wordt aangegeven door een contrasterende kleur in de opening (zie foto’s).
Voor het instellen van de verschillende functies heeft Rolex een draaibare lunette ontwikkeld die zij de ‘Ring Command Bezel’ noemen.
Deze lunette kan in 3 posities gezet worden om datum, lokale tijd of referentietijd in te stellen. Vanuit de juiste positie kan met de kroon zowel in voorwaartse als in achterwaartse richting een gewenste functie ingesteld worden. De ‘Ring Command Bezel’ is een complexe mechanische module die uit 60 componenten bestaat. Het hart van het mechanisme wordt gevormd door een dubbele pal en hefbomen die verschillende tandwieltreinen aangrijpen afhankelijk van de functie die gekozen is. Een van deze pallen wordt geactiveerd door het uittrekken van de kroon, de andere door het roteren van de lunette om de instellingswielen in het midden van de kast te activeren.
Opvallend detail is dat de ‘Ring Command Bezel’ dezelfde gegroefde structuur heeft als de klassieke Datejust en Day-Date modellen van Rolex.

rsd:Rolex_SkyDweller_WG_CUdial_560

3. De meest interessante keuze die een horlogefabrikant kan maken voor het op de markt brengen van een nieuw model is natuurlijk deze waarbij er gebruikt gemaakt wordt van technische innovaties, mechanische toepassingen die nog niet eerder bestonden.

De meeste mensen zijn zich niet bewust van het feit dat TAG Heuer een van de meest vooruitstrevende horlogefabrikanten is op het gebied van mechanische horloges. Iedereen kent de prachtige Carrera en Monaco horloges maar TAG Heuer heeft een aparte afdeling, Haute Horlogerie genaamd, waar schitterende en baanbrekende creaties het daglicht zien.

th:Tag-Heuer-Monaco-V4-Tourbillon box
2014 TAG Heuer Monaco V4 Tourbillon

De TAG Heuer Monaco is natuurlijk altijd sterk verbonden geweest met de autosport, met als hoogtepunt Steve McQueen die in de film ‘Le Mans’ uit 1970 een Monaco om zijn pols had.

th:Steve_Mc_Queen_Heuer_Monaco-573x720

De afdeling Haute Horlogerie kwam zo op het idee om componenten uit de autoracerij te gaan toepassen in een horloge. Na vijf jaar noeste arbeid werd in 2004 de gepatenteerde ‘belt-driven’ Monaco V4 aan de pers en het publiek gepresenteerd. De kern van dit uurwerk was dat de aandrijving plaatsvond met behulp van riemen.
Tien jaar later, tijdens Baselworld 2014, presenteerde TAG Heuer de evolutie van dit prijswinnende (o.a. Best Design Award en Red Dot Award) horloge, de ‘belt-driven’ Monaco V4 Tourbillion.

th:monaco v4 belt transmission
th:monaco V4 dial
th:monaco v4 linear mass
th:Monaco-V4-Tourbillon back
th:Monaco-V4-Tourbillon detail dial
th:Monaco-V4-Tourbillon wp

Op de wijzerplaat vallen direct twee V-vormige bruggen op. Deze zijn gemaakt van staal, met de hand bewerkt, fijn-geborsteld en afgewerkt met een zwarte coating. Aan de grootste brug (op ‘6’ uur) zijn de raderen voor de riem bevestigd. De gebruikte riemen hebben een dikte van slechts 0.07mm. De tourbillon, die een omwenteling per uur maakt, bevindt zich op de ‘9’ uur positie en zit enigszins verscholen onder het rad voor de riem aandrijving.
De gepatenteerde ‘belt-driven’ transmissie is een hoog-efficiënte relais van 5 gekartelde micro aandrijfriemen waarvan de spanning gecontroleerd wordt door twee dubbele draaischroeven (‘turnbuckles’). Een tweede patent werd toegekend aan de innovatieve lineaire massa die in de plaats is gekomen van de klassieke oscillerende massa. Gemonteerd op ‘s werelds kleinste kogellagers beweegt het 12 gram wegende tungsten (een metaal dat we kennen uit gloeilampen) halffabrikaat zich op en neer tussen twee paar V-vormige veertonnen (vandaar de naam V4). De tonnen liggen onder een hoek van +/- 13 graden, net als de cilinders van een raceauto motor.

Een ander zeer interessant en prachtig type horloge dat TAG Heuer heeft ontwikkeld zijn de MikroPendulum’s.

th:c mp wp
TAG Heuer Carrera MikroPendulum

th:TAG-Heuer-MikroPendulumS-On-The-Wrist
TAG Heuer Carrera MikroPendulum S

Het geniale van dit type horloge is dat TAG Heuer de balansveer vervangen heeft door magneten die borg staan voor de oscillatie van het balanswiel. Bovendien is de snelheid van de oscillaties ongekend hoog.
TAG Heuer is reeds enkele jaren bezig met dit concept en het draaide hierbij om twee essentiële onderwerpen: een zeer hoge frequentie (hoger dan 5 Hz) en magnetisme.
Volgens de regels van de kwantummechanica zijn er vier krachten die het universum vorm geven: magnetisme, sterke interactie (verantwoordelijk voor de cohesie van de atomen), zwakke interactie (initiator van radioactiviteit) en zwaartekracht.

Bij de ontwikkeling van de eerste Pendulum in 2010 liep TAG Heuer tegen dezelfde problemen aan als de horlogemakers in de 18e en 19e eeuw hadden met de geblauwd stalen balansveren:

1. Weerstand tegen magnetische velden
2. Stabiliteit binnen de temperatuur amplitudes
3. Lineariteit van het koppel binnen de gehele power reserve

Als een magneet warmer wordt nemen de magnetische krachten af en bij kou gebeurt het omgekeerde. De verklaring hiervoor is dat warmte er voor zorgt dat de moleculen in de magneet wanordelijker georganiseerd raken. Magneten zijn dipolen wat betekent dat ze een tegengestelde lading, ook magnetische richting genoemd, hebben aan ieder uiteinde. Dit komt omdat de meeste magnetische moleculen in dezelfde richting staan bij een bepaalde temperatuur. Wordt het warmer dan gaan de polaire moleculen in allerlei richtingen bewegen en neemt dus de polariteit van de magneet af.
Bij afkoeling neemt de kinetische energie van de moleculen in de magneet af en hierdoor neemt de vibratie in de moleculen af. Het door de moleculen gevormde magnetische veld is op deze wijze veel consistenter geconcentreerd in een bepaalde richting.

th:c mp TH_Pendulum detail

Om het probleem van de magneten in de MikroPendulum op te lossen moesten de ingenieurs van TAG Heuer op atoomniveau gaan zoeken naar een oplossing.
Voor het bovenstaande punt 1. geldt dat het ferromagnetische materiaal dat gebruikt is van het ‘harde’ type is. Dit betekent dat het sterk geladen is met energie, zorgende voor een hoge stabiliteit in de tijd. Bovendien zou het in aanraking moeten komen met een elektromagnetische lading die minstens gelijk is aan deze die bij de productie opgewekt is om geneutraliseerd te worden.
De oplossing voor punt 2. moest gezocht worden op moleculair en atomair niveau. De uiteindelijk legering van de magneten bestaat uit Kobalt, Samarium en Gadolinium (de laatste twee worden omschreven als zeldzame aardmetalen).
Het Kobalt-Samarium complex is zeer bekend en beproefd in de magnetische wereld. Het is op dit moment de legering waarmee de hoogste weerstand tegen magnetische velden bereikt kan worden. Het wordt op allerlei gebied toegepast: IT, militair, luchtvaart en zelfs geneeskunde (pacemaker projecten met Co-Sm magneten).
In het bestand zijn tegen parasitair magnetisme kan de Co-Sm derhalve vergeleken worden met Invar dat in de klassieke balansveren zit. Blijft nog steeds het probleem van de temperatuurswisselingen. Met deze legering is de precisie +/- 45 seconden per dag….

th:304px-Gadolinium
Gadolinium

Om bestand te zijn tegen de thermale amplitude effecten was een veel specifieker element nodig: Gadolinium
Gadolinium is een scheikundig element met symbool Gd en atoomnummer 64. Het is een zilverwit lanthanide.
In 1880 merkte de Zwitserse chemicus Jean Charles Galissard de Marignac op dat het materiaal dat in die tijd bekendstond als didymium en het mineraal gadoliniet een overeenkomende spectrumlijn vertoonde, die later werd toegeschreven aan gadolinium. In 1886 isoleerde Paul Émile Lecoq de Boisbaudran voor het eerst gadoliniumoxide uit het mineraal. Het duurde echter tot het begin van de 20e eeuw voordat Georges Urbain metallisch gadolinium kon isoleren. Deze Franse chemicus heeft tussen 1895 en 1912 een aantal elementen voor het eerst kunnen isoleren door middel van fractionele destillatie.
Gadolinium is vernoemd naar de Finse chemicus en geoloog Johan Gadolin.

Zowel in de industrie als in de medische wetenschap wordt gadolinium gebruikt voor uiteenlopende toepassingen:

-In magnetrons worden gadolinium-yttrium granaten gebruikt.
-In beeldbuizen wordt gadolinium gebruikt als fosforescent.
-In meerdere legeringen wordt gadolinium gebruikt om eigenschappen van metalen te verbeteren; het toevoegen van 1% gadolinium aan ijzer- en chroomlegeringen maakt het materiaal bestand tegen hoge temperaturen en roest.
-Compact discs bevatten gadolinium.
-Contrastmiddel bij MRI-scans. Middelen zoals Gadobutrol of een oplossing van het gadoliniumcomplex in DTPA worden aan vermoedelijke kankerpatiënten gegeven. Ze binden zich bij voorkeur aan kankerweefsel en vanwege het grote paramagnetische moment van het Gd3+-ion worden deze weefsels veel beter zichtbaar in een MRI-scan. Na afloop van het onderzoek wordt het complex geleidelijk door de nieren uitgescheiden. Gadoxetaat is ook een contrastmiddel. Het bindt zich gemakkelijker aan gezond nierweefsel dan aan kankercellen of beschadigd weefsel.

Terug naar de rol van Gadolinium in de MikroPendulum.
Bij een stijging van de temperatuur, terwijl de materialen aan het uitzetten zijn, hebben de magnetische velden de neiging hun invloedszone te vergroten. Het magnetisch effect neemt exponentieel toe als men dichter bij de bron komt en het expansie effect is derhalve rampzalig voor het isochrononisme. Dit is het moment waarop Gadolinium intervenieert: dit metaal heeft de eigenschap van een atomische ‘spons’. Het absorbeert het surplus aan deeltjes gegenereerd door de andere chemische elementen en neutraliseert op deze manier de effecten van de thermale amplitude.

Voor het aanpakken van punt 3. zijn de Co-Sm-Gd magneten onderworpen aan meer klassieke horlogemaker technieken, met een regulatie van de geometrie van de elementen.
De MikroPendulum heeft nu een nauwkeurigheid van +/- 1 sec/dag (‘v1.0’), het beste dat bereikt kan worden met een Elinvar balansveer.
Interessant is dat het uurwerk in de loop der jaren nog nauwkeuriger zou moeten worden. Dat ligt aan de ervaringen die worden opgedaan met de samenstelling van de legering (met name het aandeel van Gandolinium hierin) en verbeteringen aan de geometrie.

th:TAG-Heuer-MikroPendulumS-On-The-Wrist

Laten we eens verder gaan kijken wat de eigenschappen van de briljante TAG Heuer Carrera MikroPendulumS zijn.

th:TAG-Heuer-MikroPendulumS-Height

De kast is gemaakt van een Chroom-Kobalt legering, normaliter gebruikt in de vliegtuigindustrie voor het maken van turbine bladen. De volume massa van deze legering is gelijk aan deze van staal en brons, iets minder dan 9 maal de massa van water. Het voordeel van de Cr-Co legering zit hem dus niet in de massa maar in de eigenschappen: het is beter bestand tegen allerlei vormen van druk, heeft een langere levensduur en is, met een Vickers hardness scale van 530, tweemaal zo hard als het gros van de stalen legeringen die in de horloge industrie gebruikt worden.
De Cr-Co legering wordt gemaakt met laser sinteren, een industriële techniek waar 3D printers op gebaseerd zijn: een poeder wordt laag voor laag samengevoegd bij 1300′ Celsius waardoor er een afwerkingsniveau bereikt wordt dat met traditionele CNC (Computer numerical control) niet haalbaar is.

Het kaliber van de MikroPendulumS meet 15 3/4 lignes (35,8 mm) met een hoogte van 9,84 mm; het is opgebouwd uit 454 onderdelen en 75 robijnen.
Het echappement voor de tijdsweergave is voorzien van een Pendulum tourbillon van 12 Hz (86.400 bph) met een gangreserve van 24 uur (hoe hoger de frequentie des te lager de gangreserve). Het frame van de tourbillon maakt 3 omwentelingen per minuut (= 20 seconden tourbillon).
Voor de chronograaf bevat het echappement een Pendulum tourbillon van 50 Hz (360.000 bph) waarvan het frame 12 rotaties per minuut maakt (= 5 seconden tourbillon). De gangreserve bedraagt 60 minuten (de tourbillon consumeert een hoop energie).

th:c mp dial 3:4
th:c mp back

Omdat de MikroPendulumS maar in zeer beperkte oplage gemaakt wordt heeft TAG Heuer de Carrera MikroPendulum ontwikkeld die ook op de website beschreven wordt. Bij dit horloge is eveneens sprake van twee tandwiel treinen, een voor de tijdweergave en een voor de chronograaf, maar waar de MikroPendulumS gebruik maakt van twee Pendulum tourbillons is hier sprake van een echappement met balansveer voor de tijd en een Pendulum voor de chronograaf.
De eerste heeft een tikgetal van 28.800 bph (4 Hz) met een gangreserve van 42 uur en de Pendulum 360.000 bph (50 Hz) met een gangreserve van 70 minuten.
De kast meet 45 mm en is van titanium dat gezandstraald, fijn geborsteld en gepolijst is. De antracietgrijze wijzerplaat is fijn geborsteld met Cote-de-Genève afwerking onder de Pendulum op de ‘9’ uur positie.

th:c mp dial gedraaid
th:c mp TH_Pendulum detail
th:c mp wp
th:c mps balanswiel
th:c mps dial detail
th:MikrotourbillonS-Dual-Chain-Architecture-technical-rendering-White-Background
th:TAG-Heuer-Carrera-MPS-Movement
th:TAG-Heuer-MikroPendulumS-Back

Conclusie

Alle in dit artikel beschreven horloges zijn prachtig en hebben ieder op hun eigen manier hun charme en aantrekkingskracht. Een keuze maken over welke van deze horloges, voor het gemak de prijs even daargelaten, men het liefst zou willen hebben is natuurlijk volledig subjectief en mede afhankelijk van wat men van een horloge verwacht. De een zal keihard vallen voor een Vintage uitgave terwijl een ander veel meer geïnteresseerd is in technologie en innovatie.
Persoonlijk zou ik de TAG Heuer Carrera MikroPendulumS kiezen omdat ik totaal gefascineerd ben door alle innovaties en uitvindingen die ik dan om mijn pols zou dragen. Ik zou er niet vaak naar kijken om slechts te weten hoe laat het is.

Jaap Bakker

augustus 17th

18:37
Horlogemerken

Modellen

Techniek

Over de weg vliegen met de Rolex GMT-Master
by admin

rg:rolex-gmt-master-1675 pepsi wp
rg:adv pan am ford thunderbird 1970

In 1954 introduceerde Rolex de GMT-Master ref. 6542. Dit horloge was ontwikkeld in samenwerking met Pan Am Airlines zodat hun piloten een tweede tijdszone konden instellen op hun horloge (GMT staat voor Greenwich Mean Time).

rg:1954 6542 wp

Een korte productomschrijving van de ref. 6542:

Ref. 6542 aka Pussy Galore
Production Period: 1954-1959
Model Name: Rolex GMT Master
Caliber: 1036 (1954-1959), 1065 (1957-1959), 1066 (1957-1959)
Pressure proof to 50m/165ft

This was the first GMT Master.
It was launched 1954. It was developed on the basis of a regular Turn-O-Graph (Ref. 6202). The modifications were a different bezel and a modified movement.

The first version of the Ref. 6542 had a bakelite bezel insert. As this bezel was likely to crack, it got replaced by a metal bezel in 1956.
The bakelite bezel was luminous.

The name Pussy Galore originates from a character in a James Bond movie, wearing this watch.

In 1959 werd ref. 6542 vervangen door de GMT-Master ref. 1675 die tot 1980 in productie bleef. Een korte productomschrijving van de ref. 1675:

Production Period: 1959-1980
Model Name: Rolex GMT Master
Caliber:
1565 (1959-1964) 18000A/h
1575 (1965-1980) 19600A/h (hacking introduced 1971)
Pressure proof to 50m/165ft
Bracelet: Oyster 78360, Jubilé 62510
Glass: Acrylic crystal
Indexes: Tritium
Crown guards introduced, pointed crown guards until 1964/65 (with chapter ring dial)..

New inprint on dial: “Superlative Chronometer Officially Certified”.

Until late 60s: Small GMT-hand, afterwards large GMT-hand.

Early 1970s: All black version introduced.

The hands are in the following order: GMT/Hour/Minute/Second see this picture.

1959-1964:

Caliber 1565
Gloss dial
Thin case
1965-1980

Caliber 1575
Matt dial with white printing.
Other Variants:

Ref. 1675/8 Gold (Leather or Oysterbracelet 7208/8, Jubilébracelet 6311/8).
Ref. 1675/3 Steel/Gold (Oysterbracelet 78363, Jubilébracelet 62523), 14k gold.

Both variants: Early versions with golden crown on dial, late versions just with imprinted crown.

SONY DSC

All black lunette geïntroduceerd begin 1970s

All black lunette geïntroduceerd begin 1970s


SONY DSC
SONY DSC
SONY DSC
Kaliber 1575

Kaliber 1575


Variant met de 'root beer' wijzerplaat en 'fat font' op de lunette

Variant met de ‘root beer’ wijzerplaat en ‘fat font’ op de lunette


SONY DSC
SONY DSC

In het voorjaar van 1968 nam Henry Ford II Semon E. ‘Bunkie’ Knudsen in dienst om CEO te worden van de Ford Motor Company. Hoewel Knudsen geen ontwerper was, bemoeide hij zich in hoge mate met de ontwikkeling van de nieuwe Ford Thunderbird die in 1970 moest uitkomen.

rg:Ford-Thunderbird bruin front 3:4

Knudsen wilde dat de nieuwe Thunderbird gebouwd zou worden op een mid-size onderstel (hij wist dat Pontiac dat ook ging doen met hun slecht verkopende Grand Prix) en niet het huidige full-size. Daarnaast trachtte hij de hem kenmerkende ‘bold nose front ends’ (de ontwerpers noemden deze ‘Bunkie Beaks’) en ‘massive rear quarters’ op de auto te krijgen.
Hoewel ‘Bunkie’ na een hevige clash met Lee Iacocca in september 1969 door Henry Ford II de laan uit werd gestuurd had hij duidelijk zijn stempel op de 1970 Thunderbird gedrukt. Het full-size onderstel was gebleven maar zijn ideeën voor de voor- en achterkant van de auto waren in de productieversie opgenomen.

Na een lange en vermoeiende transcontinentale vlucht was de 1970 Thunderbird de ideale auto voor een Pan Am piloot om huiswaarts te rijden en nog maar een tijdszone te hoeven aflezen op zijn Rolex GMT-Master.

rg:1970 Ford Tbird bruin front
rg:1970 Ford Tbird rear bruin

In 2014 wil ik hetzelfde model Rolex, inmiddels genaamd GMT-Master II (ref. 116719BLRO), koppelen aan een totaal andere auto dan de Ford Thunderbird (die officieel ook niet meer bestaat).

rg:2014 wp 3:4

1984 Porsche 911 3.2

1984 Porsche 911 3.2

Wie herinnert zich het niet, de Porsche van de Rijkspolitie.

rg:365 B politie

Ruim 35 jaar heeft de politie met de Porsche gereden. In 1960 werd de eerste Porsche van het type 365 B bij de toen nog Sectie Bijzondere Verkeerstaken in ontvangst genomen. De echte start van de SBV was op 1 januari 1962. Er waren toen 12 Porsches 356 B in gebruik. Tot eind 1995 heeft politie gebruik gemaakt van de Porsche.In het totaal hebben er ruim 500 Porsches bij de politie gereden. Op de foto de gebroeders Pon bij het afleveren van een van de eerste politie Porsche 356.

In 2014 heeft Porsche een perfecte moderne interpretatie van de 911 Targa uit 1965 op de markt gebracht. Na de start van de productie van de 911 vijftig jaar geleden is 13% van de verkochte auto’s een Targa.
Technisch hoogstandje is de elektro-hydraulische dakconstructie die in 19 seconden dak plus achterruit kan laten verdwijnen.

911 Targa 4 en 4S

911 Targa 4 en 4S


rg:targa blauw front 3:4
rg:targa blauw rear
rg:targa blauw rear 3:4
rg:targa rood inklappen dak
rg:targa zwart zijkant

Bij zijn introductie in 1955 had de Rolex GMT-Master een lunette van Plexiglas die aan de onderkant met rood en blauw beschilderd was. Plexiglas was zeer kwetsbaar voor beschadigingen en verkleuring door UV-licht. In 1959 werd deze lunette vervangen door een die gemaakt was van geanodiseerd aluminium.
In 2005 kwam Rolex met een lunette van keramisch materiaal, genaamd Cerachrom, op de markt. Keramiek is een materiaal dat een uitzonderlijke robuustheid en duurzaamheid bezit: het is praktisch krasbestendig, bestand tegen corrosie en de kleuren zijn ongevoelig voor ultraviolette straling. Het keramiek is hoogglanzend en biedt een haarscherp contrast met de gegraveerde en met een dunne laag goud of platina bedekte cijfers en tekens op zijn oppervlakte.
Het fabricage proces van de Cerachrom lunette’s start met dan nog groen keramiek.

rg:ceramic green

Een van de grootste uitdagingen voor Rolex om een ‘Pepsi’ lunette van Cerachrom voor de 2014 GMT-Master II te gaan maken was het ontwikkelen van de kleur rood. Over het algemeen worden kleuren gemaakt door het toevoegen van natuurlijke mineralen die de zeer hoge temperaturen van het fabricageproces van keramiek kunnen doorstaan. Rood is een kleur waarvan geen stabiele minerale pigmenten bestaan om Cerachrom te maken.
Over het oplossen van de problemen die men tegen het lijf liep bij de ontwikkeling van de ‘Pepsi’ lunette van de GMT-Master II zegt Rolex het volgende:

Red and blue Cerachrom
The name “Cerachrom” derives from a contraction of the word “ceramic” juxtaposed with the suffix “chrom” from the ancient Greek word for “colour”. The range of available shades for ceramic is however restricted by its very manufacturing process. Colours are generally created by adding mineral pigments that can withstand the very high temperatures at which the ceramic is fired for its densification and to acquire its characteristic hardness. Red, typically, is a colour for which no stable mineral pigments exist to create a Cerachrom component. Rolex nevertheless managed, in the first instance, to produce a red ceramic according to a secret process. But this innovation represented only half the journey – or, more precisely, took the brand only half way to manufacturing the emblematic red and blue Cerachrom insert.

Rolex’s in-house engineers finally found an answer to the second half of the challenge. The ingenious process consists of introducing an intermediate step in the manufacture of the standard Cerachrom insert. During this innovative bulk-colouring step, half of the red ceramic insert is coloured blue. The colour is achieved by impregnating the part of the insert representing night-time hours, between 6 p.m. and 6 a.m., with a controlled quantity of a solution of chemical compounds. The solution is added before sintering at more than 1,600 °C, when the ceramic acquires its mechanical resistance properties as well as its colour. In the course of this firing, the ceramic densifies and the added compounds react with the basic elements of the red Cerachrom insert to conjure up the final blue colour.

Although the idea in itself may appear simple, a number of major technical hurdles had to be overcome before it could be implemented: the formulation of a solution of precursor chemical compounds that would turn red into blue; the homogenous application of an appropriate quantity of this solution; ensuring a sharp, precise and clear demarcation between the two coloured areas, the definition of the precise length of time and temperature for the sintering so as to prevent any distortion of the piece. Every single one of these parameters is crucial for the success of the process and the quality of the final product.

rg:2014 wp
rg:2014 wp+zijkant kroon
rg:2014 zijkant kroon
rg:detail wp 2014

Met een half oog kijkend naar de 2014 Rolex GMT-Master II met ‘Pepsi’ lunette om de linker pols maakt het scheuren in de nieuwe Porsche 911 Targa nog net iets aangenamer.

Jaap Bakker

juni 8th

11:29
Modellen

Ernest Hemingway: een echte Rolex man
by admin

ehe:content_HemingwayDaiquiri
ehe:Ernest_Hemingway_Signature

The quintessential Renaissance man, Ernest Hemingway was a Nobel-prize-winning author, war reporter, bullfighter and a sophisticated cocktail connoisseur. He lived (and drank) all over the world, but was oft known for hanging out in bars in Key West and Havana. We’re toasting Hemingway this month, in honor of his birthday (July 21), with a few tidbits and tipples.

The Cocktails:
The original Hemingway Daiquiri was a frozen mixture of white rum, lime and grapefruit juice and maraschino liqueur and was reminiscent of a lime-colored Slurpee. Served at the infamous El Floridita in Cuba, it is said Hemingway once consumed more than a dozen in an evening. He remarked that one “felt as you drank them, the way downhill glacier skiing feels running through powder snow.” Ordered mostly by Hemingway as a double, the drink also became known as the Papa Dobles. Nowadays, the cocktail is often served straight up, no blender required. Hemingway was also a fan of absinthe and is credited with mixing a potent blend of absinthe and Champagne dubbed Death in the Afternoon after his 1932 book of the same name. 



His Drinking Buddies:
In Paris during the “Golden Age” of the 1920s, Hemingway drank with a bevy of famous artists and writers including Pablo Picasso, F. Scott Fitzgerald, James Joyce and W. B. Yeats. Woody Allen’s Midnight in Paris reenacts the conversations and carousing with admirable detail, as does our top tome of the month, The Paris Wife, a fictional account of Hemingway’s first marriage during those party years.

Hemingway Daiquiri
SERVES ONE

2 ounces white rum
3/4 ounce fresh lime juice
1/2 ounce fresh grapefruit juice
1/2 ounce maraschino liqueur

Add all ingredients to a cocktail shaker filled with ice and shake well. Strain into a chilled coupe or martini glass and garnish with a lime wheel.

Death in the Afternoon
SERVES ONE

1 1/2 ounces absinthe
4 ounces Brut Champagne

Pour absinthe into a champagne flute and top with chilled Brut Champagne until it clouds over.

Bovenstaande tekst geeft in een notendop goed weer wat voor een man Ernest Hemingway was en wat voor een leven hij leidde. Dit is echter een kant van het verhaal. Hemingway leed aan een bipolaire stoornis en kende ernstige depressies. In 1960 werd Hemingway in de Mayo Clinic behandeld met ECT (‘Electro Convulsive Therapy’, “Electroshock”) waarover hij het volgende zei: “What these shock doctors don’t know is about writers…and what they do to them…What is the sense of ruining my head and erasing my memory, which is my capital, and putting me out of business? It was a brilliant cure but we lost the patient.” Uiteindelijk heeft hij in 1961 in Idaho met een pistoolschot door het hoofd een einde aan zijn leven gemaakt; de wijze waarop hij deze daad gepleegd heeft past helemaal bij het karakter van Hemingway.

Hemingway Memorial in Trail Creek, noordelijk van Sun Valley, Idaho

Hemingway Memorial in Trail Creek, noordelijk van Sun Valley, Idaho

Ernest Miller Hemingway was het tweede kind, en eerste zoon, van Clarence en Grace Hemingway

Ernest Miller Hemingway was het tweede kind, en eerste zoon, van Clarence en Grace Hemingway


De Hemingway familie in 1905, van links naar rechts: Marcelline, Sunny, Clarence, Grace, Ursula en Ernest

De Hemingway familie in 1905, van links naar rechts: Marcelline, Sunny, Clarence, Grace, Ursula en Ernest

ehe:Rolls Royce

Deze 1929 Rolls Royce Phantom II Short Coupled Saloon is van Ernest Hemingway geweest. Met deze auto doorkruiste hij de USA terwijl hij titels als ‘A Farewell to Arms’, ‘The Fifth Column and the First Forty-Nine Stories’ en ‘Death in the Afternoon’ schreef en uitgaf. De auto is voorzien van drank, golf en jacht opslag compartimenten.

Een andere auto van Ernest Hemingway is de Lancia B10 waarmee hij in 1954 door Europa reisde.

ehe:Lancia B10 1954

ehe:hemingwayscats1

Ernest Hemingway, who famously wrote standing (“Hemingway stands when he writes. He stands in a pair of his oversized loafers on the worn skin of a lesser kudu—the typewriter and the reading board chest-high opposite him.”), approaches his craft with equal parts poeticism and pragmatism:

” When I am working on a book or a story I write every morning as soon after first light as possible. There is no one to disturb you and it is cool or cold and you come to your work and warm as you write. You read what you have written and, as you always stop when you know what is going to happen next, you go on from there. You write until you come to a place where you still have your juice and know what will happen next and you stop and try to live through until the next day when you hit it again. You have started at six in the morning, say, and may go on until noon or be through before that. When you stop you are as empty, and at the same time never empty but filling, as when you have made love to someone you love. Nothing can hurt you, nothing can happen, nothing means anything until the next day when you do it again. It is the wait until the next day that is hard to get through “.

ehe:hemingway-standing-desk-e1380299614146“.

Het favoriete schoeisel van Hemingway waren loafers, hij had er rekken vol van

Het favoriete schoeisel van Hemingway waren loafers, hij had er rekken vol van

Ernest Hemingway herstellende van verwondingen aan zijn benen, Milaan 1918

Ernest Hemingway herstellende van verwondingen aan zijn benen, Milaan 1918

In de winter van 1917 voerde het Rode Kruis campagne om Amerikaanse vrijwilligers te ronselen die op het Italiaanse front met ambulances wilden rijden. Hemingway ging daar op in, want in het Amerikaanse leger werd hij vanwege een slecht oog geweigerd voor de dienst. Op 8 juli 1918, pas enkele weken na zijn aankomst, werd hij aan zijn been gewond door granaatscherven, op het ogenblik dat hij chocolade en sigaretten aan Italiaanse soldaten langs de rivier de Piave uitdeelde. Volgens Ted Brumback, een andere ambulancechauffeur, die een brief schreef aan Hemingways vader, kreeg Hemingway meer dan 200 scherven in zijn benen, maar slaagde er ondanks deze verwonding toch in om een andere gewonde soldaat naar de Eerste Hulppost te brengen. Onderweg werd hij dan nog eens in zijn benen getroffen door verschillende machinegeweerkogels. Voor deze daad van zelfopoffering kreeg hij later de Italiaanse Zilveren Medaille voor Heldenmoed. De verwonding aan zijn rechterknie was zo ernstig dat hij vreesde dat het been zou moeten worden geamputeerd. Herstellend van zijn verwondingen in een ziekenhuis in Milaan, werd Hemingway verliefd op Agnes von Kurowsky, een goed opgeleide Amerikaanse verpleegster die acht jaar ouder was dan hij. Hemingway zou deze romance later in zijn roman A Farewell to Arms verwerken.

Ernest Hemingway schreef 'For whom the bell tolls', over zijn ervaringen in de Spaanse Burgeroorlog, in 1939 in Cuba, Key West en Sun Valley, Idaho

Ernest Hemingway schreef ‘For whom the bell tolls’, over zijn ervaringen in de Spaanse Burgeroorlog, in 1939 in Cuba, Key West en Sun Valley, Idaho

Het boek vertelt het verhaal van Robert Jordan, een jonge Amerikaanse explosievenexpert die als lid van de Internationale Brigades wordt toegevoegd aan een antifascistische guerrilla-eenheid in de bergen tijdens de Spaanse Burgeroorlog. Samen moeten zij een brug opblazen om een aanval op Segovia te doen slagen. Jordan wordt tijdens de missie verliefd op Maria, een meisje dat haar ouders heeft verloren door de oorlog.
Het boek bevat autobiografische gedeeltes, Hemingway was tijdens de burgeroorlog in Spanje. De hoofdpersoon is mogelijk gebaseerd op Robert Hale Merriman, een Amerikaan die in 1938 in Spanje was gesneuveld. Merriman was een kennis van Hemingway.

ehe:1944

In WOII was Hemingway reporter in oorlogsgebieden in Europa en onderstaande tekst gaat over zijn ervaringen in België in die tijd:

On September 11th, 1944, Colonel Charles Trueman Buck Lanham, with a smouldering Lucky Strike permanently dangling from the left corner of his mouth, was looking through a splendid pair of captured German Zeiss field-glasses toward the river that formed the German border less than a hundred yards away.

“ Damn!”

“ What’s the problem, Buck?” asked Hemingway, who was playing a hand of gin rummy with Pelkey.

“ They’ve blown the damned the bridge. That was obviously the explosion we heard a minute ago.”

“ Who the hell are “they”, Buck?”

“ The damned SS. We heard yesterday that a few remnants of the 2nd SS Division might have been left behind to the give the regular German army a chance to get home to father.”

“ A joker don’t count, Archie. What can we do, Buck?”

“ Repair the bridge, I guess.”

Lanham then spotted one of his aides and yelled.

“ Captain!”

“ Sir?”

“ Get a bunch of engineers up here, and fast.”

“ Yes sir, but they’re way back…”

“ I didn’t ask where they were, captain, just get them up here.”

“ Yes, sir!”

The Captain roared off in his Jeep as Hemingway placed his cards on top of the low wall he and Pelkey were using as a card table.

“ Four, five, and six of clubs, oh, and eight, nine, ten, and jack of hearts. My hand I think, Archie? That’s a hundred dollars you owe me.”

“ Shit.”

Hemingway, Pelkey, and their little band, plus Lanham and a forward reconnaissance unit of his 22nd, were in the Belgian town of Houffalize – to the south of Liege, and just north of Bastogne – deep in the valley of the River Ourthe, beneath steep grey granite cliffs, which was, in the words of British historian Charles Whiting, “…the centre of a small road network and a bottle-neck. In three months time it was to be the centre of the great link up between the 1st and 3rd US Armies during the Battle of the Bulge and then it would be wrecked completely.”

For Lanham the bridge across the Ourthe, in the middle of the town, was essential for the eastward progress of the 22nd. But that didn’t bother the inhabitants of the town, who – even though many of their houses had been destroyed as the bridge went up – still heaped gifts of cakes,
eggs, and bottles of wine, upon Hemingway and the rest of the “liberators.”

“ Say, Ernie, if this were Oak Park, and your dear Mother was being liberated, would she offer cakes and wine?” asked Lanham.

“ I don’t ever remember seeing cakes in the house, sure as hell don’t recall eating any. And as for wine Buck, no chance, the Devil’s liqueur. No, any liberating army outside the Bitch’s house would be told in no uncertain terms to please stay off the grass and to be as quiet as possible so as not to disturb her afternoon nap. But then, who’d want to liberate Oak Park?”

After frying and devouring the eggs, eating the cakes, and drinking the wine, Lanham got the now assembled bunch of 22nd Infantry Engineers (the captain had found them brewing coffee less than three miles down the road) to gather together as many villagers as they could to start rebuilding the bridge with anything they could lay their hands on.

“ Wish I could get my hands on a Bailey Bridge, Ernie, but the damned Limeys keep them all to themselves, and the few the US have are in Holland.”

“ To hell with the Limeys, Buck.”

“ Yeh, but I still wish I had one of their damned bridges.”

Donald Bailey (later, Sir Donald) a pretty low grade British civil servant – and something of a Meccano fanatic as a boy – invented his so called Bailey Bridge in 1941, and eventually convinced the British military to take up his idea; and like all simple ideas it proved itself to be indispensable.

In essence a Bailey Bridge is a prefabricated metal road bridge that floats on pontoons, with the roadway element made-up of heavy duty timber planks. It can be assembled relatively easily, taking
around six hours to span a river the size of the Thames. The first was erected (under heavy enemy fire) in May 1944, at the battle of Monte Casino in Italy. Hundreds were used in the hours, days, and weeks after D-Day, enabling the Allied armies – especially the heavy armour and supply trucks – to maintain their necessary momentum whenever they came across a destroyed bridge. The Americans soon saw the usefulness of the invention and built hundreds under licence for their own use. As Colonel Lanham mentioned, by September of 1944 virtually all of the Bailey Bridges were being used in Holland as the Allied armoured divisions dashed toward Arnhem to relieve the besieged units of the British Airborne. To get an idea of how a Bailey Bridge was constructed, watch Sir Richard Attenborough’s superb 1977 film, A Bridge Too Far, and enjoy Elliott Gould’s wonderful portrayal of an unconventional, Colonel Lanham style, cigar-chewing American officer kicking ass. Of course Lanham had no chance of getting his hands on a Bailey Bridge, having to make do and mend. Bailey Bridges are still manufactured today.

Hemingway chose not to help re-build the bridge, but instead sat on a fence watching, drinking, and shouting orders on bridge-building techniques. Many of the town’s inhabitants, who genuinely thought Hemingway was in charge, immediately started referring to him as the General. Hemingway told them he was not a general, only a captain, and after being quizzed as to why he held such a lowly rank replied in deliberately broken French:

“Can’t read nor write is why. Never quite got around to it, but hell that don’t hold anyone back in the good old US Army.”

Ernest Hemingway was, as ever, enjoying himself hugely, and Lanham never told the Houffalizeans who was really in charge; why confuse them when they were building such an excellent bridge?

In fact it took less than an hour for the good people of Houffalize to rejoin the two halves of the bridge, and by early evening Lanham’s vehicles were crossing over in numbers – including tanks – to the German side and the inevitable confrontation.

A little further down river – where the Ourthe becomes the Sure – at the village of Stolzemburg, on the Luxembourg side of the river, which forms the border between Belgium, Luxembourg, and Germany, a young American Staff Sergeant, Warner H. Holzinger of the US 5th Armoured Division, took a patrol across the river – the bridge there had also been blown by the retreating Germans – and, avoiding the road, scaled the cliffs on the German side. They were the first allied soldiers to enter Germany in wartime since Napoleon’s invasion 150 years before. When they reached a small plateau fifty feet from the top of the cliffs they came across several empty camouflaged bunkers which were being used as a chicken coops by a farmer.

“ Well, if this is the famous West Wall, I don’t think much to it,” Holzinger said to a corporal at his side.

But when his patrol finally reached the cliff top and looked downward toward the heart of Germany they saw hundreds of pillboxes and bunkers of every shape and size. They hit the dirt expecting a barrage of fire, but nothing happened, not a single shot came their way. With night coming on Holzinger didn’t feel like hanging around and ordered his patrol back down the cliff and across the river. He had no desire to see if those other bunkers were empty or not.

When the sergeants report reached General Courtney Hodges, Commander of the US 1st Army, the General issued the following statement:

“ At 1805 hrs on 11th September, a patrol led by Sgt Warner H. Holzinger crossed into Germany near the village of Stolzemburg, a few miles north-east of Vianden, Luxembourg.”

As Warner and his patrol celebrated with a few drinks, and Colonel Clarence Park, Patton’s Inspector General, began to assemble and co-ordinate the paperwork for the interrogation of Ernest Hemingway, the novelist himself went to bed early, after a good dinner, and dreamed of
hunting deer in the forests around Lake Michigan, countryside that was not unlike that around Houffalize.

The morning of Tuesday the 12th September 1944 was clear and sunny, and as Hemingway awoke slowly from a dream where he was hunting deer with his son Patrick in Idaho, and had this most wonderful young stag clear in his sights, and was about to squeeze the trigger and put a .45 shell
cleanly into the back of the animal’s brain, the deer turned his head and looked at Hemingway, and his dark doleful eyes and trusting soft eared head turned into the anguished depressed face of Hemingway’s dead father. Ernest squeezed the trigger anyway.

Hemingway was awake now and looking up from his bed at his ageing face in the cracked oval mirror that hung above the large pine dressing table that stood against the wall in front of the bed of the first floor bedroom of the hunting lodge he, Pelkey, and the others were sharing. Hemingway then looked at his watch, six am, and not a sound except some distant snoring, and the sound of a million animals and birds stretching their wings and limbs amongst the trees and undergrowth
of this part of the dense Ardennes Forest. Funny, Hemingway thought, how, in the midst of war, nature continued to do what nature does, which is preen and sing, and scratch, and burrow, and eat, and fornicate and kill, and be killed. Not so different really to what the rest of the world was doing on this beautiful September morning.

Ernest Hemingway wanted to get up but decided against it for the minute and luxuriated a little longer in the warmth and softness of the feather mattress and fell asleep again, and dreamed, and dreamed of seeing James Joyce…

Ernest Hemingway met een Rolex, waarschijnlijk een Bubbleback uit de 1940s

Ernest Hemingway met een Rolex, waarschijnlijk een Bubbleback uit de 1940s


eh:bubbleback detail

De foto van de Bubbleback is gemaakt in de kleedkamer in Ralph Lauren op Worth Avenue in Palm Beach, Florida.

Ernest Hemingway in de kajuit van zijn boot 'El Pilar'. Om zijn pols waarschijnlijk een 18k gouden Rolex Oyster met leren band uit de 1950s

Ernest Hemingway in de kajuit van zijn boot ‘El Pilar’. Om zijn pols waarschijnlijk een 18k gouden Rolex Oyster met leren band uit de 1950s


eh:zoom in cabin boat

Navraag over de details van de Rolex horloges van Hemingway bij de John F. Kennedy Presidential Library in Boston leverde helaas niet de gewenste resultaten op. In hun Ernest Hemingway archief werd geen enkele Rolex aangetroffen. De enige drie horloges die bij hun vermeld staan zijn de volgende:

1. Jewelry. Pocket Watch. Gold, metal, glass. Gold pocket watch with second hand dial. Glass face plate is broken. MO 2002.29
2.Jewelry. Pocket Watch. Silver. Silver pocket watch with viello on reverse and “Willoughby A. Hemingway, Dec. 25, 02” inscribed on interior backing. Face plate is missing. MO 2002.29.3
3. Jewelry. Watch. Metal, plastic. 1 ½ in. Swiss wrist watch with plastic cover. Wrist strap is missing. MO 2002.23.2

Een ander interessant horloge van Hemingway, ook geen Rolex, is het Hamilton zakhorloge uit 1906 dat hij in 1954 van de actrice Ava Gardner voor zijn 55ste verjaardag kreeg. Onderstaand artikel vertelt het hele verhaal:
Hemingway “Birthday” Pocket Watch

Ernest Hemingway in Cabo Blanco in mei 1956

Ernest Hemingway in Cabo Blanco (Peru) in mei 1956, vissend op zwarte marlijn

ehe:Oldmansea

In 1951 schreef Hemingway in Cuba een van zijn bekendste werken, ‘The Old Man and the Sea’. Uitgegeven in 1952 was het het laatste belangrijke fictieve werk van Hemingway dat nog tijdens zijn leven werd uitgegeven. Het verhaal gaat over Santiago, een oude visserman, die 84 dagen lang niets gevangen heeft. Zijn leerling Manolin mag van zijn ouders niet meer met Santiago mee, hij moet op pad met meer succesvolle vissers, maar de jongen blijft nog wel voor de oude man zorgen. ‘s Avonds brengt hij Santiago voedsel en hebben ze het eindeloos over de fameuze Amerikaanse honkbalspeler Joe DiMaggio.
Die avond vertelt Santiago dat hij de volgende dag in zijn eentje helemaal naar de Gulf Stream, ten noorden van Cuba in de Straits of Florida, zal varen en dat zijn ‘salao’ (de ergste vorm van pech) voorbij zal zijn. Op dag 85 rond het middaguur heeft Santiago beet, een grote vis waarvan hij overtuigd is dat het een marlijn is.
Er ontvouwt zich een strijd die drie dagen zal duren en als de vis eindelijk aan zijn sloep is bevestigd is Santiago volledig uitgeput en bijna delirant. Terwijl hij aan het rekenen is hoeveel deze marlijn hem wel niet gaat opbrengen, verschijnen de eerste haaien die afgekomen zijn op het bloedspoor achter de boot. Santiago slaagt erin de eerste vijf haaien van zich af te slaan maar ze blijven maar komen. Uiteindelijk komt hij terug in de haven met slechts het reusachtig skelet van de vis. Als een ongeruste Manolin die avond bij hem langskomt ligt Santiago te slapen en droomt hij over zijn jeugd, leeuwen op een Afrikaans strand.

In 1953 kreeg ‘The Old Man and the Sea’ de Pulitzer Price for Fiction en het boek speelde een belangrijke rol in het krijgen van de Nobelprijs voor Literatuur die Ernest Hemingway in 1954 in ontvangst mocht nemen.

eh:Karsh

Ernest Hemingway geportretteerd door de fotograaf Yousuf Karsh in 1957. Om zijn pols draagt hij een stalen Rolex Oyster Perpetual uit de 1950s. De begeleidende tekst bij de foto:
‘He did not like to talk about his work. Once he had written a book, he said, it went out of his mind completely and no longer interested him. “I must forget what I have written in the past, before I can project myself into a new work.”
What did he think, I asked, about the large tribe of writers who imitate his style? The trouble with imitators, he said, was that they were able to pick out only the obvious faults in his work; they invariably missed his real purpose’.

Hemingway gefotografeerd door Yousuf Karsh in 1957

Hemingway gefotografeerd door Yousuf Karsh in 1957

Het commentaar van Karsh bij de foto:
‘I expected to meet in the author a composite of the heroes of his novels. Instead, in 1957, at his home Finca Vigía, near Havana, I found a man of peculiar gentleness, the shyest man I ever photographed – a man cruelly battered by life, but seemingly invincible. He was still suffering from the effects of a plane accident that occurred during his fourth safari to Africa. I had gone the evening before to La Floridita, Hemingway’s favourite bar, to do my “homework” and sample his favorite concoction, the daiquiri. But one can be overprepared! When, at nine the next morning, Hemingway called from the kitchen, “What will you have to drink?” my reply was, I thought, letter-perfect: “Daiquiri, sir.” “Good God, Karsh,” Hemingway remonstrated, “at this hour of the day!”’.

ehe:Hemingriver

In het boek met de titel ‘Across the river and Into the Trees’ (1950) schrijft Hemingway het volgende over een Rolex Oyster (blz 117-118):
‘ “It’s just a muscle,” the Colonel said. “Only it is the main muscle. It works as perfectly as a Rolex Oyster Perpetual. The trouble is you cannot send it to the Rolex representative when it goes wrong. When it stops, you just do not know the time. You’re dead.”‘.

Jaap Bakker

januari 20th

17:55
Modellen

Personen

4000 meter onder de zeespiegel: Rolex of Hublot?
by admin

Rolex Sea-Dweller Deepsea

Rolex Sea-Dweller Deepsea


Hublot Oceanographic 4000 m Carbon

Hublot Oceanographic 4000 m Carbon

Uit bovenstaande foto’s blijkt al dat Rolex en Hublot het fenomeen duikhorloge op volstrekt verschillende wijze benaderen. Waar Rolex een ingetogen horloge maakt waar niet direct aan af is te zien dat het bijzonder is omdat het de druk op 4000 m onder de zeespiegel kan weerstaan, is de Hublot Oceanographic 4000 m een zeer opvallend gevaarte waar wel iets bijzonders mee aan de hand moet zijn.
Laten we de beide horloges eens nader gaan bekijken.

Hublot Musee Oceanographic de Monaco

Hublot Musee Oceanographic de Monaco

Tegenwoordig heeft ieder zichzelf respecterend horlogemerk een duikhorloge in zijn collectie. Voor de komst van Jean-Claude Biver, de huidige CEO van Hublot, had Hublot reeds duikhorloges in zijn collectie. In de modellijn Big Bang King zaten meerdere duikhorloges in opvallende kleuren, met een draaibare duiklunette en waterdicht tot 300m.
Echter de Oceanographic 4000m moest het eerste serieuze duikhorloge worden dat Hublot zou gaan maken. De hamvraag hierbij was vanzelfsprekend ‘hoe zorgen we ervoor dat dit duikhorloge een echte Hublot wordt?’. Niet geremd door enige vorm van bescheidenheid moest het horloge groot en opvallend worden. Daarnaast bood Biver’s ‘fusion’ filosofie de mogelijkheid om exotische materialen bij de productie van het horloge te gaan gebruiken. Meest voor de hand liggend en ook daadwerkelijk gebruikt is carbon.

In eerste instantie stond het horloge bekend als de 4000m Diver maar Biver koppelt graag partnerschappen aan een bepaald model Hublot en in dit geval is dit met het Musee Oceanographic de Monaco (titanium uitvoering).
De King Power stijl kast heeft een diameter van 48mm en saffierglas met een dikte van 6,5mm. Vanzelfsprekend is er heliumventiel.

rohu:Hublot-Oceanographic-4000-watch-4

In het geval iemand de Hublot serieus wil gaan gebruiken om mee te duiken dan moet hij zeker de titanium versie nemen omdat de versie in carbon slecht afleesbaar is op grote diepte. Blijft men echter op de kant dan is de Hublot in carbon een interessante optie; het materiaal is keihard, heeft allerlei toepassingen in de autosport en de luchtvaart, en kan goed schokken absorberen.
De grote kroon op 2 uur is bedoeld voor het verzetten van de wijzers en deze op 4 uur om de binnenste duiklunette te verdraaien. De hefboom over de kroon op 2 uur heeft geen directe functie en moet vooral gezien worden als een uiting van design.
Interessant en slim is het driehoekje bij de bandaanzet. Hiermee kunnen verschillende banden makkelijk verwisseld worden. Men heeft de keuze tussen een rubberen band voor het ‘werk’ en een rubber/nylon band voor ‘privé’.

Voor de volledigheid de technische specificaties zoals opgegeven door Hublot:

Tech specs from Hublot:
Reference 731.NX.1190.RX, 731.QX.1140.RX

Series Limited to 1000 pieces for the titanium version
Numbered 01/1000 to 1000/1000

Limited to 500 pieces for the All Black version in black carbon fiber
Numbered 01/500 to 500/500

Case: “King Power” — 48 mm diameter
Micorblasted satin-finished titanium or matte carbon fiber
Bezel Microblasted satin-finished titanium or matte carbon fiber
6 black PVD H-shaped titanium screws
Crystal: Sapphire with anti-reflective treatment
Lug: bezel Black composite resin
Lateral inserts Black composite resin
Case back: microblasted satin-finished titanium, or microblasted satin-finished titanium with black PVD
Crown: Titanium with black rubber insert or black PVD titanium with black rubber insert
Screws: Black PVD titanium

Water resistance: Certified to 400 ATM or 4,000 meters
Tested to 5,000 meters according to the NIHS standards

Dial: Matte black
Satin-finished appliques with green or black SuperLuminova
Hands Microblasted satin-finished with green or black SuperLuminova
Movement: Mechanical with automatic winding HUB1401
No. of components: 180
Jewels: 23
Bridges: Satin-finished, beveled & polished
Screws: Black PVD
Barrel: With reinforced spring
Escapement: Glucydur hairspring
Power Reserve: Approximately 42 hours

Straps: Available with two straps — black rubber and rubber and nylon
Closing system Tongue and buckle in titanium or black DVD titanium

rohu:deepsea side
rohu:deepsea wp

Rolex Sea-Dweller Deepsea

Het verschil tussen de 2 horloges is er een van dag en nacht. Waar de Hublot expressief en flamboyant is, is de Rolex een ingetogen horloge dat echter wel kracht en robuustheid uitstraalt.
Aangezien niemand de Deepsea beter kan beschrijven dan Rolex zelf zullen we eerst kijken wat zij er over te zeggen hebben:

Rolex Deepsea

De Deepsea heeft reeds een geschiedenis van 53 jaar. Op 23 januari 1960 bemanden de Zwitserse oceanograaf Jacques Piccard en de Amerikaanse Marine Lt. Don Walsh de bathyscaaf Trieste op af te dalen naar het diepste punt onder de zeespiegel (35.814 feet/10.916 m). Aan de buitenzijde van de Trieste zat een experimentele Rolex Deep Sea Special (lees artikel Jacques Piccard: 36.000 feet de Mariana Trog in). Toen de Trieste na de recordduik weer aan de oppervlakte verschenen was, werd een telegram met de volgende tekst naar het hoofdkantoor van Rolex gestuurd: “HAPPY ANNOUNCE TO YOU YOUR WATCH AS PRECISE AT 11,000 METRES AS ON SURFACE. BEST REGARDS JACQUES PICCARD”.

Gedurende de 40 en 50er jaren van de vorige eeuw zorgden de ontwikkelingen in de duiktechnologie ervoor dat er een ware explosie ontstond in het exploreren van de zeeën en oceanen. De professionele duikwereld begon op de Rolex horloges te vertrouwen als een essentieel onderdeel van de uitrusting en zij hielp ook mee aan de verdere ontwikkeling van de Rolex duikhorloges.
Een korte chronologie van de verschillende Rolex horloges voor duikers:

– De iconische Oyster Perpetual Submariner, geïntroduceerd in 1953, is tegenwoordig waterdicht tot een diepte van 1.000 feet/300 m
– De in 1967 uitgebrachte Sea-Dweller vergrootte de diepte van het Rolex horloge tot 2.000 feet/610 m en vanaf 1978 tot 4.000 feet/1.220 m
– Het ultieme model is de Deepsea, op de markt gebracht in 2008, dat tot een diepte van 12.800 feet/3.900 m kan gaan. Het belangrijkste van dit model is dat het een substantiële veiligheidsmarge biedt aan duikers die op grote diepte in open water werken. Iedere geproduceerde Rolex Deepsea wordt individueel getest in een speciaal gebouwde roestvrij stalen hyperbare tank in Genève

Conclusie

Over smaak valt niet te twisten. De Hublot Oceanographic 4000 m wordt gemaakt voor een ander publiek dan de Rolex Deepsea.
Het enige dat gezegd kan worden is dat de Rolex veel meer een all-round horloge is dan de Hublot. De Rolex is ingetogener, kan bij alle soorten gelegenheden en kleding gedragen worden en heeft zich eveneens bewezen als een onmisbaar onderdeel van de uitrusting van professionele duikers; Hublot moet nog zien te bewijzen dat professionals dit horloge gaan dragen.
De Hublot moet het hebben van zijn flamboyante uiterlijk, het makkelijk kunnen verwisselen van de band en in het geval van de uitvoering van carbon van het exotische materiaal.
Aan u de keuze!

Jaap Bakker

december 26th

18:08
Horlogemerken

Modellen

Rolex tijdens WOII: het POW horloge
by admin

De verkoopcijfers van Zwitserse horloges waren ernstig geraakt door WOII, helemaal nadat Duitsland Vichy in Frankrijk bezet had in november 1942 en het neutrale Zwitserland zich compleet ingesloten zag door vijandelijke troepen. Horlogefabrikanten waren afgesloten van hun beste klanten, de Britten en de Amerikanen.

pow:foto nutting rechts

Afb.: Helemaal rechts Clive Nutting met zijn ‘Brothers in Arms’ in Stalag III

Rolex echter zag dat er grote aantallen Britten en Amerikanen zich letterlijk op de drempel van Zwitserland bevonden namelijk in de Duitse prisoner-of-war (POW) kampen. Zo bevonden zich in kamp Stalag Luft III in Sagan, Duitsland (nu Polen) ongeveer 10.000 geallieerde vliegeniers die boven bezet Europa waren neergeschoten. Verspreid over het Duitse Rijk waren er nog duizenden officieren die geïnterneerd
waren in de verschillende Oflag (officieren POW kampen).

pow:brief HW>Nutting

Het geniale van Hans Wilsdorf was dat, het was voorjaar 1943, hij er op gokte dat de geallieerden zouden winnen (extra opvallend omdat Wilsdorf een Duitser was). Wat hij de duizenden POW’s aanbood was dat ze nu een Rolex konden krijgen en pas na de oorlog hoefden te betalen. In een brief aan POW Clive Nutting (waarover zo meer) formuleerde Wilsdorf het als volgt: “..but you must not even think of settlement during the war”.
De inschatting van Wilsdorf was dat zijn grote blijk van vertrouwen het moreel van de gevangenen te goed zou komen. Daarnaast was het hebben van een horloge voor deze groep gevangenen, veel vliegeniers, van groot belang; na een eventuele ontsnapping konden zij alleen met de trein bij de grenzen komen en dan was de juiste tijd onontbeerlijk. Daarnaast konden zij met de chronograaf exact de patrouilles van de ‘goons’ (kampbewakers) timen en dit leidde tot de ‘Great Escape’ op 24-25 maart 1944 toen 76 mensen ontsnapten door tunnel ‘Harry’ (deze gebeurtenis is later verfilmd in ‘The Great Escape’).

pow:speedking wp

Hoewel de meeste POW’s de goedkopere en kleinere Speed King hadden besteld had Clive Nutting (gevangene nr. 738 in Stalag Luft III in Sagan, Duitsland) op 4 augustus 1943 zijn nieuwe Rolex Oyster Chronograaf ref. 3525(nr. 122, kastnr. 185983) in staal om zijn pols.

pow:chronograaf wp

Een korte omschrijving van dit horloge luidt als volgt:

Two-body, polished and brushed, screwed-down case back, concave lugs. D. Matte black with luminous gilt-edged Arabic numerals, outer gilt minute/seconds track, subsidiary seconds and 30-minute register dials, outermost gilt tachometer and telemeter scales. Luminous gilt “baton” hands. M. 13”’, rhodium-plated, 17 jewels, straight line lever escapement, monometallic balance, self-compensating Breguet balance-spring, index regulator.

Dial, case and movement signed.

Diam. 35 mm. Thickness 14 mm.

Bij zijn verschijning in het begin van de jaren 40 kostte de stalen uitvoering 350 en de 18k gouden 935 Zwitserse Franken.

pow:CN rechts workshop

Clive Nutting (rechts op bovenstaande foto) was schoenmaker van beroep en was derhalve van grote waarde voor zowel de Duitsers als de POW’s. Hij ontving een toelage van de Duitsers waardoor hij geld naar zijn familie in Engeland kon sturen en geld kon lenen aan de medegevangenen. Hij kon zich, zelfs in deze omstandigheden, een mooi horloge permitteren.

Het bijzondere aan het horloge van Nutting is dat het tot op de dag van vandaag gedocumenteerd is.
Direct na de oorlog, bij zijn thuiskomst in Acton, Londen in augustus 1945, schrijft hij Hans Wilsdorf dat zijn horloge, hoewel het de koude omstandigheden bij de evacuatie van de kampen goed heeft doorstaan, nu een uur voorloopt. Waar kan hij het laten maken? Kan hij de definitieve afrekening krijgen?
Vanwege Engelse koers restricties krijgt Nutting de rekening van 15 pond 12s 6d pas in 1948. Hij heeft de chronograaf gedragen tot zijn dood in 2001 in Australië, 90 jaren oud.
In 2003, gedateerd op 28 maart, is er een rekening van 2.356 Australische Dollar (1.400 euro) van een horlogemaker in Sydney voor het horloge van Nutting.

pow:CN>restorereceipt 2003

In 2007 is de Rolex Chronograaf onder de hamer gekomen bij veilinghuis Antiquorum Geneva. De geschatte waarde voor de veiling was 80.000-100.000 euro maar uiteindelijk is het horloge niet verkocht. De huidige eigenaar is niet bekend.

Jaap Bakker

november 13th

15:43
Modellen

Personen

Een nieuw gebied: de Rolex Oysterquartz
by admin

OQ:LED

Afb.: Rolex Oysterquartz ref. 7065

Hoewel Rolex zich natuurlijk altijd met volle overgave gestort heeft op de mechanische horloges zou het een vergissing zijn om te denken dat quartz horloges een soort ‘nakomertje’ zijn geweest voor Rolex. Reeds in het begin van de vijftiger jaren was Rolex bezig met onderzoek op het gebied van elektronische tijdmeting en in 1952 kreeg zij haar eerste patent voor een electro-mechanisch horloge ontwerp. Sterker nog, van de vijftig patenten die Rolex tussen 1960 en 1990 aanvroeg waren er 21 voor electronische horloges. Het meest extreem waren de patenten van Rolex in de zeventiger jaren voor digitale (LED) horloge uurwerken. Van een van deze uurwerken is zelfs een prototype gebouwd dat de ref. 7065 droeg.

OQ:rolex-5100-z

Afb.: Rolex Quartz 5100

Het eerste quartz horloge dat Rolex op de markt bracht was de Quartz Date 5100 in 1970. Het horloge had een Beta 21 uurwerk dat ook gebruikt werd door Omega en Enicar. De totale productie bedroeg slechts 1.000 exemplaren omdat Rolex natuurlijk zo snel mogelijk met een eigen quartz uurwerk wilde uitkomen. Na vijf jaar ontwerpen, ontwikkelen en testen verschenen in 1977 de eerste volledig ‘in-house’ gemaakte quartz uurwerken van Rolex, de 5035 en de 5055. De bijbehorende horloges waren de ref. 5035 Datejust en de ref. 5055 Day-Date.
De quartz modules van 5035 en de 5055 behoorden niet alleen technologisch tot de absolute top maar ook qua ontwerp en afwerking waren ze binnen de horloge industrie ongeëvenaard. De uurwerken met 11 edelstenen gebruikten het laatste CMOS (Complementary Metal-Oxide Semiconductor) schakelsysteem, een 32 khz oscillator en analoge thermocompensatie. De gehanteerde kwaliteitseisen voor de Oysterquartz lagen op een nog hoger niveau dan Rolex reeds hanteerde voor haar mechanische horloges. Zonder overdrijven mag gesteld worden dat er tot op de dag van vandaag door geen enkele horlogefabrikant een quartz uurwerk ontwikkeld is dat esthetisch zo mooi is als de Oysterquartz.

De schatting is dat er in totaal nog geen 25.000 Oysterquartz horloges gefabriceerd zijn door Rolex. Het finale model was de ref. 17000 in staal die in 2001 voor het laatst in de catalogus stond. Daarnaast bestonden de ref. 17014 met witgouden lunette, de ref. 17013 van staal/goud en de ref. 17018, een gouden Day-Date.

Voor uitgebreidere informatie over de Oysterquartz is de volgende link nuttig:

Oysterquartz.net

Nog enkele fraaie afbeeldingen van de Oysterquartz:

OQ:9Oysterquartz--Jocke
OQ:17000
OQ:rolex-oysterquartz-2
OQ:RolexOysterquartz17000_06 uurwerk
OQ:zw wp

Jaap Bakker

oktober 3rd

16:53
Modellen